WYPOSAŻENIE I FUNKCJE DODATKOWE ZASILACZY AWARYJNYCH UPS

 

 

Zasilacz awaryjny UPS line-interactive małej mocy może być wyposażony w szereg układów podnoszących jego funkcjonalność, komfort użytkowania i zwiększających zakres zastosowań. Należą do nich między innymi:

 

  1. RST – układ „zimnego startu” umożliwiający uruchomienie zasilacza przy braku napięcia w sieci zasilającej. Szczególnie przydatny w sytuacji, gdy konieczne jest włączenie komputera i wykonanie krótkiego zadania przy braku napięcia w sieci. W wielu przypadkach w szczególności w zasilaczach awaryjnych małej mocy nie jest możliwe uruchomienie stanowiska komputerowego bez obecności sieci zasilającej pomimo wyposażenie UPS w ten układ.
  2. AVR – układ stabilizacji napięcia wyjściowego. Regulacja napięcia wyjściowego realizowana jest z reguły skokowo przez podwyższenie lub obniżenie napięcia na wyjściu UPS odwrotnie do zmian napięcia na wejściu zasilacza awaryjnego bez przechodzenia na pracę awaryjną. Układ taki znajduje zastosowanie szczególnie w sytuacjach permanentnego obniżenia napięcia w sieci zasilającej. Sytuacja odwrotna tj. ciągłego za wysokiego napięcia w sieci zasilającej występuje bardzo rzadko, częstsze są chwilowe przepięcia, stąd AVR obniżający ma mniejsze zastosowanie a już w szczególności, gdy przyjście na AVR jest realizowane za pośrednictwem stanu pracy awaryjnej.
  3.  AG – układ umożliwiający współpracę zasilacza z agregatem prądotwórczym. Generowana przez agregat sinusoida jest często zniekształcona, posiada inny współczynnik szczytu niż przebieg sieciowy oraz niezbyt stabilną częstotliwość. Układ AG zapewnia mniejszą czułość zasilacza awaryjnego na tego typu odstępstwa. Zasilacz UPS z układem AG zapewnia podtrzymanie zasilania w czasie, gdy na skutek awarii zasilania realizowane jest przełączenie na zasilanie z agregatu prądotwórczego.
  4. KF – układ umożliwiający zabezpieczenie zasilania urządzeń biurowych innych niż komputery, np.: kas fiskalnych, centralek telefonicznych, telefaksów itp. Mowa tu o urządzeniach, które tolerują przebieg quasi-sinusoidalny, ale z ograniczonym współczynnikiem szczytu. Układ KF umożliwia obniżenie maksymalnej wartości przebiegu quasi-sinusoidalnego przy zachowaniu wartości skutecznej. Taki przebieg toleruje większość urządzeń zasilanych konwencjonalnymi zasilaczami transformatorowymi np. drukarki, skanery, urządzenia sieciowe (koncentratory, przełączniki) itd. Tryb KF może być załączany ręcznie lub automatycznie (autoKF).
  5. COM – układ złącza szeregowego do monitorowania pracy UPS przez komputer. Złącze szeregowe może być zrealizowane w standardzie RS232 lub częściowo kompatybilnym. Korzystna jest galwaniczna separacja sygnałów elektrycznych w takim złączu np. przy pomocy transoptorów. Złącze może być wykorzystywane przez zasilacz i oprogramowanie monitorujące w charakterze złącza sygnałowego tj. złącza dostarczającego sygnałów typu zero/jeden na określonych liniach sygnałowych. W tym systemie pracy zasilacz dostarcza informacji o awarii sieci zasilającej, wyczerpanych akumulatorach oraz istnieje możliwość zdalnego wyłączenia zasilacza przez komputer podczas pracy awaryjnej. Ten sposób pracy COM wykorzystywany jest przez usługi systemowe UPS zawarte w niektórych systemach operacyjnych oraz przez proste oprogramowanie monitorujące pracę zasilacza. W zasilaczach awaryjnych, w których złącze COM działa w systemie rozkazowym, komendy przesyłane są po liniach nadawczej i odbiorczej złącza szeregowego. Ten rodzaj komunikacji umożliwia znaczne rozszerzenie zakresu monitorowania pracy UPS przy pomocy specjalizowanego oprogramowania. Oprogramowanie do UPS produkują miedzy innymi takie firmy jak MegaTec, APC itd.
    Coraz częściej do komunikacji komputera z zasilaczem awaryjnym wykorzystywane jest złącze USB.
  6. TEL – filtr linii telefonicznej do zabezpieczania urządzeń telekomunikacyjnych przed przepięciami w sieci telefonicznej..
  7. CPM – układ ciągłego pomiaru mocy pobieranej przez zabezpieczane urządzenia. Zasilacz awaryjny może być wyposażony w układ pomiaru mocy, który działa w stanie pracy awaryjnej jak również przy poprawnej sieci zasilającej informując użytkownika o przekroczeniu dopuszczalnego obciążenia wyjścia UPS. Przy pomocy odpowiedniego oprogramowania można ocenić poziom obciążenia wnoszony przez zabezpieczany sprzęt.
  8. GWA – „gorąca” wymiana akumulatorów przez użytkownika. Układ GWA powinien posiadać jednoznaczną sygnalizację zużycia akumulatorów, możliwość wymiany bez wyłączania zasilacza oraz brak możliwości błędnego podłączenia akumulatorów.
  9. WBP – wyjście bez podtrzymania zasilania podczas pracy awaryjnej. Układ taki powinien posiadać następujące cechy:
    a) Napięcie na tym wyjściu powinno być załączane centralnym wyłącznikiem zasilacza.
    b) Powinno być zabezpieczone dwoma bezpiecznikami.
    c) Wyposażone w filtr RFI/EMI o odpowiednio dużym prądzie maksymalnym oraz tłumik warystorowy.
    d) Wyraźne oznaczenie (gniazdo w polskim standardzie), że jest to gniazdo bez podtrzymania
     w przypadku awarii zasilania.
    Taki układ służy jako dodatkowa listwa przeciwzakłóceniowa i umożliwia zasilanie urządzeń o zbyt dużym poborze mocy w stosunku do możliwości zasilacza, np. drukarek laserowych.
  10. SOW – sekwencyjne odłączanie wyjść. Układ umożliwiający programowe odłączanie wyjść zasilacza awaryjnego w celu maksymalnego wydłużenia czasu pracy urządzeń podłączonych do wybranych wyjść UPS podczas awarii zasilania.
  11. ZR – „zbiornik rezerwowy” – układ uniemożliwiający załączenie napięcia na wyjściach zasilacza awaryjnego przed naładowaniem akumulatorów do zadanego poziomu.
  12. KCP – kalibracja czasu podtrzymania. Układ taki umożliwia oszacowanie czasu podtrzymania zasilania podczas awarii sieci zasilającej przy znanym obciążeniu na wyjściu UPS. Szacowanie tego czasu następuje w procesie cyklicznych testów prowadzonych przez użytkownika lub uruchamianych automatycznie przez UPS. Badany jest czas podtrzymania zasilania przy pracy awaryjnej i aktualnym obciążeniu, a wyniki zapisywane w pamięci zasilacza i wykorzystywane przez oprogramowanie monitorujące. Ponieważ testy prowadzone są cyklicznie, dane są aktualizowane na bieżąco i zawierają informacje o zużyciu akumulatorów. Elementami systemu KCP są miedzy innymi:
    - układ pomiaru obciążenia (element układu CPM), który w procesie periodycznych (programowych) testów symulujących awarię zasilania umożliwia zmierzenie aktualnego obciążenia na wyjściu zasilacza,
    - pamięć zapisywalna, trwała (np.: EEPROM) umożliwiająca zapisanie wyników testów niezbędnych do automatycznej analizy stanu zużycia akumulatora i określenia czasu podtrzymania lub też uruchomienia sygnalizatora „wymień akumulator”.
  13. AS – automatyczny start zasilacza po podłączeniu do sieci zasilającej. Włożenie wtyczki zasilającej od UPS do gniazda zasilającego powoduje załączenie napięcia na wyjściu UPS, uruchomienie układu ładowania akumulatorów, oraz układu ciągłego pomiaru mocy. W przypadku awarii zasilania zasilacz przechodzi na pracę z akumulatorów pod warunkiem występowania obciążenia na wyjściu UPS. W przypadku braku obciążenia następuje wyłączenie zasilacza. Układ może być wyposażony w regulator poziomu mocy minimalnej, przy którym UPS nie podtrzymuje zasilania. Może to mieć zastosowanie przy korzystaniu z usług systemowych do monitorowania UPS, w których nie ma funkcji zdalnego wyłączania zasilacza awaryjnego. Po zamknięciu systemu w komputerze z układem ATX nastąpi wyłączenie komputera i w konsekwencji wyłączenie UPS. Zasilacz i komputer zostaną ponownie załączone, gdy wróci napięcie w sieci zasilającej (w BIOS komputera należy ustawić opcje uruchomienie komputera po powrocie napięcia zasilania).

 

Powyższy opis nie wyczerpuje pełnej listy możliwych układów i zawiera tylko najczęściej występujące układy w zasilaczach line-interactive małej mocy. Część elementów poszczególnych układów wykorzystywana jest przez inne układy a część funkcji realizowana jest programowo z wykorzystaniem oprogramowania monitorującego pracę UPS.

 

 

strona główna